Memento (Akıl Defteri) adlı şaheserin en can alıcı mottolarındandır kendileri:
“Seni unutmam gerektiğini hatırlayamıyorum”
Herkesin hayatında böyle kişiler oluyor. Herkes bununla farklı şekilde baş etmeye çalışıyor. Kimileri bununla yaşamayı öğrenebiliyor, kimileri ise bununla ölmeyi bekliyor. Mesele bizim neyi tercih edeceğimiz. Hayır, hayır… Bu meselenin çözümünde sana bana tercih hakkı sunulmuyor ki. Düşünerek mantığınla karar verebileceğin şeylerden değil bu. Hayır, yine hayır. Bu başka bambaşka bir şey. Hani tam hapşuracak gibi olursun ama ne hapşurabilirsin ne de öylece durabilirsin ya… Yani ne öyle ne böyle. Tam olarak böyle bir şey işte bu. Tamam tamam kabul, örnek çok saçma oldu. Ama saçma örnekler bazen can alıcı olmaz mı ? Olur mu? Yine dağıttık ne diyorduk…
Diyorduk ki, sen bu sorunu aşmak istersin ama ne onunla yapabilirsin ne onsuz yapabilirsin. Onsuzluğa alışmak istersin ama onsuz da yapamazsın. Onunla olmak istersin, ama buna hazır değilsindir. Uyumak istersin, düşüncelere dalarsın; düşünmek istersin uyuyakalırsın. Denize girmek istersin ama ıslanmamak ist.. Neyse. Öyle bir şeyler işte… Tam bu noktada bu güzel mottonun ışıltıları gözüküyor uzak karlı dağların arkasında: “Seni unutmam gerektiğini hatırlayamıyorum”
Not: Film üzerine gerçekten düşünülüp kafa yorulması gereken, aynı zamanda izlerken beyin uyuşması yaşatan bir film. Şiddetle önerilir